Θα μπορούσε να λέγεται Μαρίσα, Ίνγκα ή Ναταλία. Έφτασε στην Ελλάδα με τη μητέρα της από τη Γεωργία, τέλη της περασμένης δεκαετίας. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές της και φοιτά σε Επαγγελματικό Λύκειο της Αττικής. Μιλάει εξαιρετικά ελληνικά και είναι καλή μαθήτρια, όπως βεβαιώνουν οι καθηγητές της. Κάνει όνειρα, θέλει να προκόψει. Ομως η άδεια διαμονής της μητέρας της –άρα και της ίδιας– έληξε. Δεν έχει τα ένσημα που απαιτούνται για την ανανέωσή της καθώς βρίσκεται σε καθεστώς αδήλωτης εργασίας. «Σκάλες καθαρίζω, κι όλοι με “μαύρα” πληρώνουν. Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να πληρώνει εργοδοτικές εισφορές».

Οι δυο τους βρίσκονται σε γκρίζα ζώνη, χωρίς ασφάλεια, χωρίς πρόσβαση σε παροχές υγείας. Η έφηβη δεν θα μπορούσε καν να γραφτεί στην επόμενη τάξη του ΕΠΑΛ αν ο νόμος δεν άφηνε ένα «παραθυράκι» ανοιχτό (δίνει τη δυνατότητα στον διευθυντή του σχολείου να αποφασίσει σχετικά). Αλλά και πάλι, ένας τυχαίος έλεγχος από αστυνομικούς στον δρόμο θα την οδηγήσει σε συνθήκες κράτησης και πιθανότατα σε «αναγκαστική απομάκρυνση» – έτσι λέγεται πια η απέλαση στην ελληνική νομοθεσία…

Χιλιάδες άνθρωποι είναι στην ίδια μοίρα. «Άνθρωποι-φαντάσματα, που η ελληνική Πολιτεία δεν μπορεί να αποφασίσει αν θέλει να τους κρατήσει, τελικά, ή όχι, και τους αφήνει μετέωρους», όπως μου έλεγε φίλος δικηγόρος, γνώστης των θεμάτων μεταναστευτικής πολιτικής. Μετέωρους και αντιμέτωπους με νομικά κενά, γραφειοκρατικές στρεβλώσεις και ατελείωτες καθυστερήσεις. Για παράδειγμα: όσοι ζητούν για πρώτη φορά χορήγηση άδειας παραμονής έπειτα από πολυετή παράτυπη παραμονή στη χώρα, υποβάλλουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά και πληρώνουν το παράβολο, αλλά δεν παίρνουν κάποιο νομιμοποιητικό έγγραφο που να τους καλύπτει μέχρι να διεκπεραιωθεί η υπόθεσή τους. Μόνο ένα απλό «χαρτί» που έχει «σχετική» ισχύ, αφού με αυτό δεν μπορούν ούτε να εργαστούν νόμιμα ούτε να συναλλαγούν με οποιονδήποτε φορέα του Δημοσίου. Αντιστοίχως, η διαδικασία χορήγησης ελληνικής ιθαγένειας σε παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, φοιτούν ή φοίτησαν σε ελληνικό σχολείο ή ακόμα και που αποφοίτησαν από ελληνικά ΑΕΙ μπορεί να διαρκέσει έως και έξι ολόκληρα χρόνια!

Θα μπορούσε να λέγεται Μαρίσα, Ινγκα ή Ναταλία. Δεν έχει τόση σημασία το όνομά της όσο η ιστορία της. Και το να μη γίνει «αόρατη». Να μην την τραβήξει το σκοτάδι.

Τασούλα Επτακοίλη-kathimerini.gr