Ο 37χρονος σέντερ μπακ της Ίντερ, ο οποίος πέτυχε στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα το πρώτο του γκολ στο Champions League – Η μάχη με τον καρκίνο, ο θάνατος του πατέρα του και ο αλκοολισμός

Το όνομά του είναι Φραντσέσκο Ατσέρμπι. Ιταλός ποδοσφαιριστής και μαχητής.

Πριν από λίγους μήνες έκλεισε 37 χρόνια ζωής και συνεχίζει να βγάζει το ψωμί του στα ιταλικά γήπεδα. Όχι σε κάποια ομάδα της σειράς αλλά τη φιναλίστ του Champions League 2025 και διεκδικήτρια του πρωταθλήματος στη Serie A, την Ίντερ.

Ο Ατσέρμπι είναι ένας κλασσικός Ιταλός αμυντικός. Σκληρός, τραχύς, πεισματάρης. Κολλάει σαν… βδέλλα πάνω στον φορ της αντίπαλης ομάδας και δεν τον αφήνει όχι μόνο να πάρει τη μπάλα αλλά να πάρει και ανάσα.

Το 2023 στον τελικό του Champions League στην Πόλη ανάμεσα στην Ίντερ και στην Σίτι έκανε τον Έρλινγκ Χάαλαντ να μοιάζει με φορ της 5ης κατηγορίας της Αγγλίας.

Ο Φραντσέσκο Ατσέρμπι είχε απασχολήσει κάποτε (το 2014) και τον Ολυμπιακό αλλά δεν είχε έρθει στα μέρη μας. Ο άνθρωπος αυτός το βράδυ της Τρίτης έκανε κάτι μοναδικό στο αγαπημένο του Σαν Σίρο το οποίο τον έχει φιλοξενήσει και ως παίκτη της Ίντερ αλλά και της Μίλαν.

Στον ημιτελικό της Ίντερ με την Μπαρτσελόνα η ομάδα της Καταλονίας έως το 90+3′ ήταν μπροστά στο σκορ με 3-2 και ήταν εκείνη που προκρίνονταν στον τελικό του Μονάχου.

Στο 90΄+3΄ο Γιαμάλ τραντάζει με σουτ το δοκάρι της Ίντερ. Δευτερόλεπτα αργότερα ο Ντάμφρις έκανε το γύρισμα στην περιοχή και ο Ατσέρμπι σε ρόλο φορ… εκτέλεσε στον ουρανό των διχτύων για το εκκωφαντικό 3-3.

Γκολ που ζήλεψε και ο μεγάλος Ιντζάκι στον πάγκο της Ίντερ. Το παιχνίδι πήγε στην παράταση και από εκεί η Ίντερ προκρίθηκε στον μεγάλο τελικό με 4-3.

Το μοναδικό στατιστικό που χρεώνεται στον Ατσέρμπι είναι ότι δεν είχε σκοράρει ξανά σε αγώνα Champions League. Είχε αγωνιστεί σε 35 παιχνίδια με Ίντερ, Μίλαν και Λάτσιο και σκόραρε στις καθυστερήσεις του 36ου!

To ξεκίνημα και ο θάνατος που τον σημάδεψε

Ο Ατσέρμπι γεννήθηκε στο Vizzolo Predabissi, μια κωμόπολη κοντά στο Μιλάνο. Από μικρός ήταν φαν της Μίλαν. Ξεκίνησε να παίζει μπάλα στην Πάβια το 2006. Μια ομάδα που είναι στην Λομβαρδία, εκεί όπου ανήκει και η πρωτεύουσα της μόδας και του ποδοσφαίρου στην Ιταλία, το Μιλάνο.

Ακολούθησε η Ρενάτε, η Σπέτισα, Ρετζίνα, η Τζένοα, η Κίεβο. Μέχρι τα 23 του έπαιζε σε χαμηλές κατηγορίες αλλά το 2012 τον πρόσεξε η ομάδα της καρδιάς του, η Μίλαν.

Είχε προηγηθεί όμως μια μεγάλη απώλεια. Η μεγαλύτερη της ζωής του. Ο θάνατος του πατέρα του. Το 2012. Έπαθε κατάθλιψη και άρχισε να πίνει για να ξεχάσει και να ξεπεράσει την απώλεια.

Μιλώντας πολλά χρόνια μετά στη «La Repubblica» θα πει για τη μάχη με το αλκοόλ: «Ήταν λες και είχα ξεχάσει να παίζω. Έπινα συνέχεια, έπινα κυριολεκτικά, τα πάντα. Ακούγεται παράδοξο, αλλά νιώθω πως ο καρκίνος με έσωσε τελικά. Ήταν σαν να είχα ένα στόχο να κυνηγήσω ξανά, ένα όριο να υπερβώ, ώστε να δω ξανά τον κόσμο με μια νέα μάτια».

Στη Μίλαν δεν θα του χαριστούν. Έπαιξε μόλις σε 10 ματς σε 6 μήνες και δόθηκε δανεικός σε Τζένοα και Κιέβο.

Η διπλή νίκη κατά του καρκίνου

Το 2013 τον αγόρασε η Σασουόλο. Σε τυπικές εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε ανακάλυψε ότι έχει καρκίνο στους όρχεις. Χειρουργήθηκε, αφαιρέθηκε ο όγκος και επέστρεψε στη δράση αφού νοσηλεύτηκε στο Σαν Ραφαέλ στο Μιλάνο.

Τον Δεκέμβριο όμως ο καρκίνος έκανε εκ νέου την εμφάνισή του πάλι στους όρχεις. Νέος κύκλος χημειοθεραπείας, μάχες, μάχες, μάχες.

Νίκησε και πάλι. Τον Οκτώβριο του 2014 ήταν ξανά στο γήπεδο. Αργότερα θα μιλήσει για αυτή τη μάχη και τη νίκη που του άλλαξε τη ζωή μια για πάντα.

«Από τότε που νίκησα τον καρκίνο για δεύτερη φορά, σταμάτησα να φοβάμαι. Αν γυρίσει η ασθένεια, θα την αντιμετωπίσω ξανά. Είναι ένας κόσμος πόνου και θάρρους, είναι ένας παράλληλος κόσμος, τον οποίο μπορείς να καταλάβεις μόνο αν ζήσεις. Σταμάτησα να ονειρεύομαι μεγάλα πράγματα και έμαθα να δίνω σημασία στα μικρά. Ξέρω ότι σε λίγο καιρό, σε μια στιγμή, μπορεί να αλλάξουν τα πάντα, βλέπω τα πράγματα διαφορετικά» θα πει αρχικά και θα συνεχίσει: « Μεγάλωσα, έγινα άντρας, κατάλαβα ποιες είναι οι προτεραιότητες και ξέρω τι θέλω. Και ακόμα και αν είναι αλήθεια ότι η ζωή είναι μία και πρέπει να τη ζήσεις, τώρα συνειδητοποιώ ότι δεν αξίζει να το ρισκάρεις. Φυσικά, κάνουμε όλες τις βλακείες, αλλά πάντα πρέπει να θυμάσαι ποια είναι τα πράγματα που έχουν σημασία. Και αυτό εννοώ και για τους νέους. Με μια λέξη, σήμερα είμαι πιο ήρεμος».

Ένα περιστατικό που δείχνει τι εστί Ατσέρμπι έλαβε χώρα το 2019 στην παιδιατρική κλινική Bambino Gesu κατά την επίσκεψη της Εθνικής Ιταλίας. Ο εκλέκτορας της ομάδας Ρομπέρτο Μαντσίνι ζήτησε από τους παίκτες να αποχωρήσουν νωρίτερα από την προκαθορισμένη ώρα για να προλάβουν το πούλμαν που θα τους πάει στο προπονητικό κέντρο. Ο Ατσέρμπι αντέδρασε: «Εμένα δεν με ενδιαφέρει, θα πάρω ταξί και θα προλάβω το πούλμαν» είπε και επισκέφτηκε κάθε παιδί σε κάθε πτέρυγα.

Μετά τη μάχη με τον καρκίνο γέμισε το σώμα του με τατουάζ. Όταν πέτυχε το γκολ κόντρα στην Μπαρτσελόνα έβγαλε τη φανέλα και τα έδειξε.

Πολλά. Τα ονόματα των παιδιών του. Ένα λιοντάρι αλλά και χαρακτήρες από την ταινία κινουμένων σχεδίων «Μαδαγασκάρη». Το Day by Day, το μότο της ζωής του και άλλα ρητά.