Το 2016 είχε ανακοινώσει πως πάσχει από μια μορφή άνοιας που περιορίζει τη δυνατότητά του να μιλάει. Όπως είχε δηλώσει, εκείνη την εποχή, ο εκπρόσωπός του, είχε «χτυπηθεί» από πρωτοπαθή προϊούσα αφασία, μια μορφή μετωποκροταφικής άνοιας που του στερούσε την δυνατότητα του λόγου.

Ο Τζόουνς ήταν μέλος της ομάδας του «Ιπτάμενου Τσίρκου των Monty Python» που ίδρυσαν στα τέλη της δεκαετίας του ’60 οι Τζον Κλιζ,  Έρικ Άιντλ,  Γκράχαμ Τσάπμαν,  Μάικλ Πάλιν και Τέρι Γκίλιαμ.

Μεταξύ άλλων, ο Τζόουνς, που έχει τιμηθεί για το έργο του από τη βρετανική κινηματογραφική και τηλεοπτική ακαδημία BAFTA, έχει σκηνοθετήσει τις ταινίες «Ένας προφήτης μα τι προφήτης» και «Το νόημα της ζωής».

Οι Monty Python άρχισαν να δουλεύουν για την τηλεόραση του BBC γράφοντας και παίζοντας και το 1969 συνεργάστηκαν για το «Ιπτάμενο Τσίρκο των Monty Python», μια παραγωγή βασισμένη σε σατιρικά σκετς, που ολοκληρώθηκε το 1974 και έγραψε ιστορία.

Η βρετανική ομάδα  ήταν για την κωμωδία «ό,τι οι Beatles για τη μουσική». Τον Ιούλιο του 2014 έκλεισαν τον κύκλο τους με 10 παραστάσεις στην περίφημη «Αρένα 02» του Λονδίνου. Χωρίς τον Γκρέιαμ Τσάπμαν, ο οποίος είχε πεθάνει από καρκίνο το 1989, τα πέντε μέλη – ο Τζον Κλιζ, ο Τέρι Γκίλιαμ, ο Τέρι Τζόουνς, ο Έρικ Άϊντλ και ο Μάικλ Πάλιν – έστησαν μια θριαμβευτική επανένωση και στις 20 εκείνου του μήνα έδωσαν την «τελευταία-τελευταία», όπως οι ίδιοι δήλωσαν, παράσταση της ζωής τους. Εκεί παίχτηκαν κάποια από τα πιο γνωστά τους σκετς από το «Το Ιπτάμενο Τσίρκο» και τα έργα «Και τώρα για κάτι εντελώς διαφορετικό» και «Το νόημα της ζωής».